"δε φυλακιζω τη σκεψη μου στα στενα δωματια του μυαλου μου!
δεν καταστρεφω τα λογια μου με φτηνες δικαιολογιες και ψευτικες λεξεις!
εμαθα να λεω αυτο που νιωθω, οσο κι αν πληγώνει!
ειναι αυθορμητο, ειναι αληθινο!
οταν θα προσπερνάω τη ζωή
θα χω στην κλεψυδρα των αναμνήσεών μου και τις αληθειες και τα ψεματα του κοσμου...
θα γυριζω την κλεψυδρα και θα ξαναβλεπω στο γυαλι πότε τις αληθειες να στιβαζονται η μια πανω στην αλλη,
πότε τα ψεματα το ενα να κρυβει τ αλλο...
κι αμα μου πεσει η κλεψυδρα απ το χερι, θα σπασει ... κι ολα μαζι οσα εζησα θα τα καταπιει η γη, σαν ενα φλας που σβησε με τον ηλιο...
κι ετσι θα χει σβησει και το δικο μου βλεμμα!
[ γ.ζ.10/04/2012, 21.20΄]
