η στιγμή

"Ησυχία απέραντη

σα θάλασσα

σα κύμα που 'χει πέσει σε λήθαργο

σαν του ήλιου την ακτίνα που σκίζει χιλιόμετρα και πέφτει στην αυλή μου

Μέσα σε τούτη τη σιωπή

σε προσκάλεσα

ζωή μου

να ταράξεις του είναι μου τα δεδομένα

να αλλάξεις του ρόλου μου τα νοήματα

να απαλείψεις της σκέψης μου τα περιθώρια

Αγκυροβόλησες με μια βάρκα στην ακτή μου

στα βράχια αποκοιμήθηκες

να στεγνώσουν τα δάκρυα

αλμύρα

ανάμα

τα φιλιά

που μας ξύπνησαν

Μα η γαλήνη έγινε ταραχή

και μας κατάπιε η στιγμή

η μοναδική κοινή μας

η μοναχική

δική μας

στιγμή"

γ.ζ.30.10.2013