Νυχτερινό

Με ένα φιλί για καληνύχτα

κι απ’ έξω ο άνεμος στο χορό του δοσμένος,

το σκοτάδι κυρίαρχος, το φεγγάρι απόλυτα μόνο

 κι ο κόσμος σωπαίνει.

Κρέμονται τ’ άστρα με κλωστές αόρατες

πάνω απ’ τα βλέφαρά μας,

όταν ο ουρανός σου μοιάζει ξένος.

 Μέσα το φως της καρδιάς κι η φλόγα ατέλειωτη. Κλείνουν τα μάτια,

φτερά ανοίγουν τα κορμιά

 σε άλλη γη να βρουν καταφύγιο.

Ξημέρωσε ο έρωτας!

 Στο ρυθμό του ανέμου τα όνειρα προσπερνάνε, ιδρώνουν απ’ την αντοχή, κοιμούνται,

και ξανά ίδιες κινήσεις μαρτυρούν πως κάνουν.

Στη θάλασσα του χρόνου έπεσαν οι ώρες

κι οι φλόγες έσβησαν.

 Χάνει το θρόνο η σελήνη, ποιος ήλιος τη ζήλεψε; Ξημέρωσε και η ζωή!

                                                                                                                                                  4/2/2003