Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσαμε σε μια χώρα με σημαία… με θρησκεία… με ιστορία… με παράδοση… με δραχμές… αλλά και με αξίες και ιδανικά!
Στην πορεία της ζωής η χώρα έπιασε ευρωπαϊκό λιμάνι και τις δραχμές τις πουλήσανε με αντάλλαγμα ευρώ…
Ο Αρχικαπετάνιος σκέφτηκε να μεθύσει τους ναύτες, με ούζο και κρασί…
Άρχισε τότε με το πλήρωμα –τριακόσιοι καπετάνιοι και καπετάνισσες- να τρώνε τα ευρώ από τα σεντούκια στα αμπάρια του πλοίου….
Χαμπάρι οι ναύτες…
Από το τρελό φαγοπότι, όλοι μαζί αποκοιμήθηκαν και το πλοίο έμεινε ακυβέρνητο στη Μεσόγειο…
Όταν οι ναύτες ξύπνησαν, τα αμπάρια ήταν σπασμένα και τα σεντούκια άδεια.. δεν είχε μείνει τίποτα…
Και το πλοίο βούλιαζε…
Όλοι μαζί τότε αγανακτισμένοι πήγαν έξω απ’ τη γέφυρα του πλοίου και φωνάζανε στους καπετανέους – άνδρες και γυναίκες – αλλά που… κανείς τους δεν τολμούσε να τους κοιτάξει κατάματα και να τους πει την αλήθεια, εκτός από έναν που παραδέχτηκε ότι όλοι μαζί συμμετείχαν στο τσιμπούσι…
Ζητήσανε τότε οι φαγωμένοι, ένα ρυμουλκό να τραβήξει το πλοίο στη στεριά , μπας και σωθούνε οι νηστικοί… ήρθανε ρυμουλκά από παντού, τραβήξανε το πλοίο, τραβήξανε , τραβήξανε…
Πουλήσανε τις δραχμές…
Φάγανε τα ευρώ…
Την παράδοσή μας, ΔΕ μπορούν να την πουλήσουν!
Την ιστορία μας, ΔΕ μπορούν να την πουλήσουν!
Τη θρησκεία μας, ΔΕ μπορούν να την πουλήσουν!
Τις αξίες μας και τα ιδανικά μας, ΔΕ μπορούν να τα πουλήσουν!
Τη σημαία μας μπορούν να την πουλήσουν?
Το πλοίο μας μπορούν να το πουλήσουν?
Όταν βγούμε στη στεριά, μήπως θα έχουνε υποστείλει τη σημαία?
Γιατί οι ναύτες να πληρώσουνε τα ρυμουλκά?
…Και ζήσανε οι καπετανέοι καλά κι οι ναύτες χειρότερα…
23/09/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου